Gedichten in het museumdorp

HH Veringa

 

  1966

museumdorp-gedichten-minne-feringa.pdf handschrift Broer Berens

Losbladig      

2

Bij de persmachine:

Rust uit stalen monster na uw werk in het veen,
gij liet ons steeds zwoegen, dus om jou geen geween.
Gij daagde ons uit door stampen en gillen,
want uw honger naar veen was niet om te stillen.
Zo hebt gij ons vele jaren getergd,
en vaak onze laatste krachten gevergd.

Bij de molen:

Eens draaide de molen hier rusteloos voort,
't eentonige lied werd hier dagelijks gehoord.
Van morgen tot avond, zelfs diep in de nacht,
werd het graan van de landman tot meel dan gebracht.
De mulder verkende met spiedende blik,
de lucht en het zeil en was wat in zijn schik.

Bij de school:

Eens kwam van den Bosch hier voorheen,
als eerste meester op het veen,
zijn kennis met het veenkind delen,
tot heil en zegen van zo velen.
Aan die onderwijzer zo hulpzaam en stug,
denkt men hier nu nog met weemoed terug.

Bij de Wirtschaft:

Eens tapte men hier voor wijzen en dwazen,
het kostbare nat van Schiedam in de glazen.
Hier heeft vader Wilken, met goedheid begaafd,
honderden dorstige kelen gelaafd,
Wie mocht tobben of treuren, of reeds was gezwicht,
zocht troost bij Jan Berend, want daar scheen het licht.

Bij de kerk:

Eens stond de kerk op het hoge veen,
omringd door bos galmde het klokje voorheen,
het angelus over heide en velden.
Riep allen ter kerk, ook liet het zich gelden,
als een van haar kinderen het leven verloor,
en voor altijd ter rust werd gelegd in het moor.

Bij een woonkeet:

Eens was dit de woning van een schamel bestaan.
Eens werd hierin gewekt en ter ruste gegaan.
Eens werd men hier oud, werd het leven verloren.
Eens werd hier opnieuw weer een kindje geboren.
Deze woonstee, die eens stond zo eenzaam in 't veld,
is thans met het eeuwfeest in ere hersteld.

Bij het huis van Hölscher

Eens stond hier een man met hakmes en boor,
al passend en metend zorgde hij er steeds voor,
dat het de mens hier niet aan schoeisel ontbeerde,
waarmee met het veen en de modder trotseerde.
Want uit de berk van het veen, door bijlen gekraakt,
werd de onmisbare klomp door Hölscher gemaakt.

Bij een woonkeet uit 1870

Eens werd de boekweit ten toon hier gesteld,
en trok met zijn volken de imker naar 't veld,
van bloeiende bloemen en geurende heide,
't was herfst reeds wanneer hij zijn volkeren scheidde,
van 't zoetste der Schepping, waarop hij kon roemen,
het heerlijkst der velden, de nectar der bloemen.

Bij de oudste keet:

Door wilskracht en vlijt gedreven, en hopend op een vrijer leven,
is hier de eerste Hannoveriaan in 1866 van start gegaan.
Wat die pionier op 't veen heeft vol bracht,
blijft steeds een les voor het nageslacht.

Als onderdeel van het Boertanger moeras,
lang eeuwen geleden een troosteloze plas,
bestaande uit water en heide en veen.
Naar dat oord trok ons voorgeslacht heen.
Door hen werd geboren, wat water eens was,
het dorp van ons allen, ons Bargercompas.